Sebastiaan Castenmiller
Hoi, mijn naam is Sebastiaan. Mijn reis begon in een kleine boerengemeenschap genaamd Koolwijk in Brabant, waar ik opgroeide in een 400 jaar oude boerderij aan de bosrand. Ik kom uit een creatieve familie – mijn opa was kunstenaar en mijn ouders hebben onze oude boerderij omgetoverd tot een klassiek moderne woning. Deze omgeving vormde de basis voor mijn nieuwsgierige en avontuurlijke geest.
Mijn pad heeft me van de bossen van Brabant naar de hippiegemeenschappen van Nieuw-Zeeland geleid, via Portugal en Polen, om uiteindelijk terug te keren naar Nederland – maar niet op de manier die je zou verwachten.
Een technische ziel
Al vroeg op de basisschool merkte ik dat ik net even anders in elkaar zat dan de meeste kinderen. Ik was geen drukteschopper, maar zeker ook geen muurbloempje. Hoge cijfers? Daar zag ik het nut niet zo van in.
Ik wilde niet lezen over hoe dingen werkten, ik wilde ze uit elkaar halen en zelf ontdekken! Na wat omzwervingen en een stage kwam ik terecht bij elektronica. En toen ging er een wereld voor me open. Machinetaal? Fascinerend spul! Het was alsof ik eindelijk de taal had gevonden waarin de wereld om me heen was geschreven.
Naarmate ik ouder werd, groeide mijn nieuwsgierigheid alleen maar. Ik wilde nu niet alleen weten hoe dingen werkten, maar ook waarom. Mijn moeder’s interesse in spiritualiteit en natuurgeneeskunde opende een heel nieuwe dimensie voor me. Het was alsof ik plotseling niet alleen naar de hardware keek, maar ook naar de software van het leven.
Door al deze ervaringen ben ik uitgegroeid tot wie ik nu ben: een veelzijdig persoon met een diepe fascinatie voor technologie en wetenschap. Ik ben altijd bezig met het stellen van vragen en het zoeken naar antwoorden. Het voelt alsof ik constant bezig ben met het oplossen van een enorme puzzel, en ik geniet van elke nieuwe stukje dat ik vind. Mijn nieuwsgierigheid en mijn vermogen om verbanden te leggen tussen ogenschijnlijk ongerelateerde concepten maken me tot een sterke conceptuele denker.
Maar er speelde nog wat anders…
De Roep van Nieuw-Zeeland
Van kinds af aan, ongeveer drie jaar, sprak ik al over Nieuw-Zeeland. Er was iets met mij en dat land en ik wilde gaan ontdekken wat het land mij te vertellen had. Samen met mijn partner maakte ik een reis naar de andere kant van de wereld. Na de reis van twee maanden door Nieuw Zeeland zat ik weer terug in Nederland. Zittend aan mijn bureau vroeg ik me af; Wat als ik zestig ben en ik zit nog steeds achter m’n laptopje, heb ik dan uit het leven gehaald wat er in zit?
De keuze diende zich aan. Ik nam afscheid van mijn werk, liet mijn relatie los en een jaar later stond ik op het vliegveld voor een enkele reis Nieuw-Zeeland.
Mijn doel was er te gaan wonen en een verblijfsvergunning te verkrijgen. Anderhalf jaar heb ik gewoond en gewerkt in Wanaka, een klein toeristisch dorpje waar je kunt snowboarden en waterskiën op dezelfde dag! Ik vond daar vrij snel een baan in de ICT die me toegang gaf tot de residency papieren en deze heb ik ook behaald.
De intensiteit van mijn keuze gaf hoge hoogtes en diepe dalen en ik wilde niet opnieuw mijn leven geven om geld te verdienen, daar wilde ik me juist van bevrijden. Daar kwam ik weer helemaal in vast te zitten en er knakte iets in mij.
Zo nam ik ontslag en verliet Wanaka en kwam op een punt van wederom een nieuw begin maken. Mijn reis ging verder naar Nelson, het noordelijkste punt van het zuidereiland, en probeerde daar de draad weer op te pakken. Door te leven zonder financiële middelen kwam ik in contact met bewoners van de River Tribe.
De Rivier Tribe
In het hippiedorp Takaka bestaat een plek aan de rivier omgeven door groen waar men in zelfgebouwde hutten aan de rand van de rivier leeft. De rivier treedt in de winter ver buiten zijn oevers terwijl in mid zomer niet meer dan een bruinig beekje overblijft.
De hutten zijn gebouwd op palen en veelal gemaakt van pallets en zeilen. De bevolking van de River Tribe, zoals de nederzetting heet, gaat net zoals de rivier maar dan tegenovergesteld. In de winter vind je er een enkeling maar in de zomer is het overstroomd met mensen.
Een vol jaar woonde ik in de River Tribe, van winter tot winter. Een community zonder regels, een free for all, met de nodige spanningen maar vooral ook veel verbroedering, spirituele verbondenheid en een diepe verbintenis met de Maori cultuur.
Om te kunnen voorzien in voedsel wordt in dat gebied gejaagd, gevist, gedoken en verzameld. Nieuw Zeeland is een land van overvloed; een rijk maritiem leven, wilde geiten, zwijnen en herten. Daarnaast is er een rijk plantenleven, dat ons de nodige voedingsstoffen biedt.
Te Paard
Na vier jaar in Nieuw-Zeeland te hebben geleefd ben ik teruggekeerd, naar Nederland. Enerzijds voor mijn familie, anderzijds om het ruimtelijke van Europa op een nieuwe manier nu te ervaren.
Terug in Nederland kostte me veel tijd om te kunnen wennen aan het leven hier. Ik deed mijn best maar het lukte niet echt meer. Voor een klein servicebedrijf ben ik vier dagen per week gaan werken als IT specialist en kwam weer veel in contact met klanten en collega’s. Het gaf me niet meer dezelfde voldoening.
Ik voelde de drang om een nieuw doel te stellen en uiteindelijk besloot ik om een reis van minstens 1200 mijl te maken, helemaal te paard. Gedurende bijna een jaar heb ik naast mijn werk intensief gestudeerd op het gebied van natural horsemanship.
Tijdens deze periode heb ik waardevolle inzichten opgedaan over energiewerk en non-verbale communicatie met paarden. Op het moment dat het tijd was om te vertrekken, veranderde er iets in de wereld…
Een Portugese Etappe
De pandemie kondigde zich aan. Met mijn Volkswagen-campertje vertrok ik, samen met een vriendin, naar Portugal. Ik woonde er twee jaar.
Het is een plek waar veel mensen zich verzamelden om de regels van Europa te ontlopen.
Tegelijkertijd een plek om nieuwe initiatieven te starten, uit te werken en te manifesteren.
Daar ontmoette ik Maria. We zijn samen gaan werken in een opstartend schoolproject.
In die periode meldde onze kater Pico zich. Geboren als straatkat op het Portugese platteland vond hij bij ons zijn plekje en is sindsdien onze trouwe metgezel.
Met ons drieën in de toch al kleine Volkswagen Transporter besloten we elders te gaan verkennen. We wilden verder. Voor pakweg drie maanden reisden we via Frankrijk en Tsjechië om in Polen te komen. Ongeveer een half jaar leefde we daar in de buurt van Warsaw.
Het Heden en de Toekomst
Na jaren van reizen en zoeken, van Nieuw-Zeeland tot Portugal en Polen, ben ik weer terug in Nederland. Mijn avontuurlijke geest is er nog steeds, maar er is ook iets nieuws: een verlangen naar een soort van stabiliteit. Grappig hoe het leven loopt, hè?
Wonen op Wielen
Weet je wat? Ik woon nu in een bus! Ja, echt waar. Het begon als een wild idee tijdens mijn zoektocht naar de perfecte woonplek, en nu is het gewoon realiteit. Het voelt als de perfecte mix: ik heb mijn ‘thuis’, maar kan ook gewoon vertrekken wanneer ik wil. Vrijheid en geborgenheid in één pakket, zeg maar.
Van Busrijbewijs naar Buschauffeur
Om in mijn rijdende huis te kunnen wonen, had ik een busrijbewijs nodig. En toen dacht ik: waarom niet meteen buschauffeur worden? Tot mijn eigen verbazing vind ik het hartstikke leuk. Het contact met al die verschillende mensen, ze veilig van A naar B brengen – het geeft me een soort voldoening die ik niet had verwacht.
Maar eerlijk? Het kriebelt ook. Ik mis de uitdaging van mijn oude IT-werk. Die momenten waarop je je tanden kunt zetten in een complex probleem, you know? Dat gevoel van ‘yes!’ als je iets nieuws onder de knie krijgt.
Nieuwe Uitdagingen: Papa worden en Carrière
En nu komt er nog iets nieuws bij: ik word papa! Best spannend allemaal. Het betekent ook dat ik besloten heb om in Nederland te blijven. Maar met dat vaderschap komt ook de drang om weer iets te doen dat echt bij me past, qua werk bedoel ik.
Ik merk dat ik snák naar een baan waar ik mijn hersens kan laten kraken. Iets in de ICT of projectmanagement misschien. Ik heb gemerkt dat ik nieuwe systemen vaak sneller doorheb dan ik zelf verwacht. Het is nu alsof mijn hoofd er gewoon klaar voor is, de volgende stap in mijn leven.
Wat de Toekomst Brengt
Dus hier sta ik nu. Bijna papa, wonend in een bus, parttime buschauffeur, en op zoek naar die nieuwe uitdaging die mijn technische kant weer tot leven brengt. Ik wil graag een baan vinden waar ik mijn IT-skills kan gebruiken, nieuwe dingen kan leren, en echt iets kan betekenen. En het mooie is: door al mijn reizen en ervaringen kijk ik nu anders naar problemen en oplossingen. Ik denk dat dat wel eens heel waardevol zou kunnen zijn in een nieuwe rol.
Ik zoek naar iets waar ik mijn tanden in kan zetten, waar ik kan groeien, en wat me tegelijkertijd de ruimte geeft om er voor mijn gezin te zijn en af en toe met onze bus op pad te gaan. Want ja, dat avontuurlijke, dat blijft toch wel een beetje in me zitten.
Kortom, ik ben klaar voor de volgende stap. Een uitdaging in de IT-wereld die me scherp houdt, waar ik kan blijven leren, en waar ik al mijn ervaringen kan inzetten om echt een verschil te maken. En wie weet, misschien vind ik wel de perfecte mix tussen mijn werk, mijn gezin, en ons leven op wielen.
Het leven blijft alsmaar vol avonturen.
Waarden
Vindingrijkheid
Van niets, iets te kunnen maken. Een creatieve, niet-conventionele oplossing voor een praktisch probleem geeft me voldoening. Ik ben in vele markten thuis, van elektro en computertechnologie tot houtbewerking, steen en metaal. Alles op mijn eigen vindingrijke manier.
Natuur
Opgegroeid op het platte land met bos en heide als mijn achtertuin heb veel gespeeld, ontdekt en gebouwd. Ik vind het heerlijk om te dwalen, uren rond te wandelen en de natuur in me op te nemen. Nieuw-Zeeland heeft me een nog veel diepere connectie leren kennen met duizenden jaren oude regenwouden, daar voel ik me echt thuis.
Openheid
Een conceptueel denker, iemand die de grote vragen stelt en van het grotere geheel naar de details toewerkt. Leren zal nooit stoppen, er is nog zoveel te ontdekken, iedere dag brengt weer een nieuw inzicht.
Simplicity
Het simpelste antwoord is de juiste, is een wijsheid waarbij ik leef. Hoewel ik zelf soms geneigd ben om dingen onnodig gecompliceerd te maken door alle aspecten te willen zien, is het doel altijd om tot de kern te komen.
Spiritualiteit
Het herkennen van het goddelijke in eenieder en de spirituele wetenschap die daar deel van uitmaakt.
The Writing Table
In de vroege fase van mijn avontuur ben ik begonnen met bloggen. Aanvankelijk waren het voornamelijk verhalen, maar later heb ik me meer gericht op het schrijven van poëzie, waarin ik probeer emoties vast te leggen. De teksten heb ik in het Engels geschreven.
- Breaking the Habit
Over het vertrek naar Nieuw Zeeland en het loslaten van de relatie. - Lost and found
De zoektocht naar verbinding en de eerste keer verdwaald in de bossen. - Nothingness
De weg over de tongariro crossing in dikke mist. - Be the body and stay
Het verhaal van mijn vipassana retreat - Cat-and-dog weather
Een week lang lopen in de regen. - Windfall
Mijn aankomst in Wanaka en het vinden van een baan. - Working class heroes
De depressie die het keerpunt markeerde.
